چطور قلب را درست سمع کنیم؟

Guide to auscultate correctly

معاینه‌ی قلبی‌ ترکيب استانداردی از مشاهده، لمس و سمع است. ما در این بخش، به سمع قلبی به عنوان یکی از مهم‌ترین بخش‌های معاینات قلبی-عروقی می‌پردازیم. برای اکثر معاینات قلبی، بیمار باید خوابیده باشد و سر او (سر تخت) 30 درجه به سمت بالا باشد. برای بعضی از معاینات، مثلا بررسی بیشترین ضربان قلبی (PMI)، بهتر است بیمار به سمت چپ خود بخوابد و یا برای بررسی نارسایی آئورت، بهتر است بیمار نشسته و رو به جلو خم شده باشد. بنابراین، بر اساس نوع معاینه‌‌تان، پوزیشن بیمار ممکن است متفاوت باشد. برای سمع از کجا شروع کنیم؟ به صورت کلی، با گوشی طبی (استتوسکوپ) صداهای قلب را در 4 فضا می‌توانیم سمع کنیم. این فضاها، منعکس‌کننده‌ی صداهای جریان خون قلبی هستند که از ساختار‌های زیر آن ناحیه عبور می‌کنند. این فضاها عبارت‌ اند از: فضای آئورتی: سمت راست جناغ در نزدیک دومین فضای بین دنده‌ای (قاعده‌ی قلب) فضای ریوی: سمت چپ جناغ در نزدیکی دومین فضای بین دنده‌ای (قاعده‌ی قلب) فضای دریچه‌ی تریکاسپید (سه لتی): سمت چپ جناغ در نزدیکی چهارمین فضای بین دنده‌ای (نوک قلب) فضای دریچه‌ی میترال (دو لتی): سمت چپ قفسه‌ی سینه، خط میان ترقوه‌ای در پنجمین فضای بین دنده‌ای (نوک قلب) نقطه‌ی ارب: سمت چپ جناغ در نزدیکی سومین فضای بین دنده ای اما نکته‌ی مهم این است که این فضاها ممکن است با یک‌دیگر تطابق داشته باشند و عملا نمی‌توان یافته‌های معاینه‌ی سمعی هر ناحیه‌ را به صورت قطع به ساختار آناتومیک زیر آن مربوط دانست. چه بسا، در افرادی که نقائص آناتومیکی دارند، مثل دکستروکاردی یا بزرگی قلب (به هر علتی) دارند، ساختار‌های زیرین آناتومی‌شان به صورت کلی تغییر کرده است. به همین علت، بهتر است به جای استفاده از نقاط گفته‌شده در بیان یافته‌های معاینه‌ی فیزیکی، از عبارات دیگری، مثل نوک قلب (Apex)، قاعده‌ی قلب (Base) و یا حاشیه کنار جناغ (Parasternal Border) استفاده کرد.